Jongen/meisje

Als enige vrouw in een gezin met vier mannen vallen me toch een aantal zaken op. Bijna altijd ben ik degene die een drankje inschenkt voor iedereen of de was mee neemt naar boven. Ik ben gericht op familie en een sociaal netwerk, terwijl de mannelijke versies zorgen dat de computer een update krijgt en de auto in de garage komt. Het is een bekend thema ‘’de verschillen tussen jongens en meisjes’ en ik besef dat ik mij op glad ijs beweeg. Worden ze veroorzaakt door de genen (nature) of door onze opvoeding en culturele ideeën (nurture)?  Ik neig naar de eerste.

Wij hebben drie zonen. Bij de eerste kochten wij een (jongens)pop. Hij heeft nooit naar dit speelgoed omgekeken. Ook zoon nummer twee en zoon nummer drie kregen de pop aangeboden. Wij vonden deze altijd bloot en in vreemde houdingen ergens terug in een hoek. Experiment mislukt. Op de derde verjaardag van onze oudste kwam een vriend met een houten zwaard aanzetten als cadeau. Wij hadden daar onze bedenkingen over maar lieten ons overtuigen door de discussie die ontstond onder het bezoek. Als je jongens dit soort speelgoed ontzegt, gaan ze het gewoon compenseren met stokken. Je kunt het beter begeleiden als ouders. En ja hoor, al snel vonden er hele gevechten plaats in de tuin. Ondertussen zijn het pubers. Zij hebben met nerf-pistolen gespeeld en doen nog steeds schietspellen op de computer. Tegelijkertijd discussiëren we over normen en waarden en keuren ze alle drie geweld af. Onze zorgen bleken onterecht.  

Ook in mijn werk zie ik de verschillen. Daar waar ik regelmatig jongens begeleid rondom het reguleren van driftbuien, komen meisjes hulp vragen rondom faalangst en onzekerheid.

Er zijn biologische verklaringen voor deze verschijnselen. Jongens maken testosteron aan  en dat zorgt voor actie en beweging. Die zelfde beweging zorgt dat stress wordt afgebroken. Meiden maken oestrogeen aan. Dit zorgt voor meer concentratie. Daardoor is het wel moeilijker om spanningen te verwerken.

Ik signaleer ook verschillende behoeftes in de leerstijlen. Jongens leren via trial and error. Zij zien en doen. Daarom hebben ze ruimte nodig om te experimenteren. Jouw taak als ouder is dat je ze helpt reflecteren zodat ze leren van hun fouten.  

Meisjes leren stapsgewijs. Zij ontwikkelen vanuit veiligheid. Zij voelen en praten. Daar mag je als ouder aanmoedigen dat ze uit hun comfortzone stappen en tot actie overgaan.

Waar jongens gedijen bij competitie vinden meisjes het prettig om samen te werken. Mannen houden van directe feedback en duidelijke instructies terwijl meisjes beter reageren op de vraag ’’Wat vind je er zelf van?’’.

Natuurlijk is het niet allemaal zo zwart-wit; natuurlijk zijn  er uitzonderingen. Maar het kan je als ouder helpen als je hiervan bewust bent. Probeer het eens met je zoon en dochter en trek zelf je conclusies. Doe er je voordeel mee en geniet ervan dat mannen en vrouwen elkaar kunnen aanvullen…. En nu rond ik deze column af. Ik heb vanavond een afspraak en moet mijn fietslicht nog even repareren.